Na sukces publikacji naukowej nie tylko ma wpływ treść naukowa samego artykułu, ale również tytuł, abstrakt, liczba autorów czy też różnorodność ich afiliacji. Ponadto znaczący wpływ, o czym wielu autorów zapomina, ma także sposób w jaki przygotujemy wykaz piśmiennictwa w tekście.
Analiza ponad 50 tysięcy artykułów naukowych opublikowanych w 17 czasopismach ekologicznych w latach 1997-2017 wykazała, że wysoko cytowane prace mają w tekście bogatszy wykaz piśmiennictwa. Bardziej rozbudowany wykaz piśmiennictwa powoduje, że nasz artykuł jest lepiej zauważalny podczas przeszukiwania Internetu (Google, Bing, etc.). Ponadto, wysoko cytowane prace cytują nowsze i bardziej znaczące doniesienia (większy Impact Factor) oraz zawierają więcej autocytowań (zalecamy bardzo rozsądne korzystanie z autocytowań!). Prace z bogatszym wykazem piśmiennictwa zawierają więcej informacji, dzięki czemu są częściej cytowane. Istnieje też tendencja do cytowania publikacji, które cytowały nasze badania (tzw. tit–for–tat citations). Czyli im bogatszy wykaz piśmiennictwa, tym większe prawdopodobieństwo, że ktoś z tej listy zacytuje naszą pracę.
Przygotowując wykaz piśmiennictwa należy poświecić czas, aby odpowiednio zredagować wykaz piśmiennictwa. Niestety, często wykaz piśmiennictwa jest traktowany po macoszemu i zawiera błędne cytowania, niekiedy w tekście pojawiają się cytowania, których nie ma w wykazie, albo też istnieje cytowanie w wykazie a nie ma go w tekście. Autor manuskryptu powinien ZAWSZE podać źródło cytowania o ile zapożyczył je z innych publikacji (tabele, ilustracje, fakty, dane statystyczne, wnioski, opinie). Jeżeli cytowanie w pracy jest bardzo długie niekiedy wymagane jest nie tylko podanie jego źródła, ale także POZWOLENIA od autorów pracy. Warto wiec przed publikacją pracy zawierającej długie cytowania, upewnić się na jakich zasadach takie cytowania mogą być zapożyczone, tak aby uniknąć niezamierzonego plagiaryzmu.
Przed oddaniem pracy do recenzji wykaz piśmiennictwa powinien zostać odpowiednio sformatowany, czyli dostosowany do stylu danego czasopisma (tzw. house style). Niekiedy z braku czasu praca zostaje wysłana bez odpowiednio przygotowanego wykazu piśmiennictwa. Z naszego doświadczenia wiemy, że praca może zostać odrzucona przez recenzentów na wstępnym etapie, właśnie ze względu na brak profesjonalnego przygotowania wykazu piśmiennictwa. Niestety nawet komercyjnie dostępne programy jak EndNote czy Zotero nie są idealnym rozwiązaniem przy przygotowaniu wykazu. Oprogramowania ułatwiają pracę, ale nie nadają się do formatowania nietypowych/ nietradycyjnych cytowań (konferencje, nieopublikowane materiały, dokumenty rządowe). Kiedy brakuje nam czasu warto zastanowić się czy nie lepiej oddać pracy w ręce doświadczonego copy-edytora, który wykona profesjonalne formatowanie tekstu zgodnie z wymogami czasopisma, a także zachowa odpowiedni standard (np., ACS, AMA, APA, CMS, CSE oraz IEEE).
Źródło:
- The Copyeditor’s Handbook. A Guide for Book Publishing and Corporate Communications, Revised, Updated, and Expanded. Amy Einsohn, Marilyn Schwartz.
- https://doi.org/10.6084/m9.figshare.12941639.v1